អ្វីដែលយើងជឿ
សេចក្តីថ្លែងការណ៍នៃសេចក្តីជំនឿ ។
- ព្រះជាព្រះដ៏ពិតតែមួយ និងជាព្រះដ៏មានព្រះជន្មគង់នៅអស់កល្បជានិរន្តរ៍ ជាបុគ្គលបីអង្គ ព្រះបិតា ព្រះបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ហើយថាទ្រង់ជាព្រះវិញ្ញាណ គ្មានដែនកំណត់ អស់កល្បជានិច្ច មិនអាចផ្លាស់ប្តូរបានក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់ សេចក្ដីមេត្តាករុណា អំណាច ប្រាជ្ញា និងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ទ្រង់។ (អេសាយ ៤៥:២២, ទំនុកតម្កើង ៩០:២; យ៉ូហាន ៤:២៤; កូរិនថូសទី២ ១៣:១៤)
- ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ; ថាទ្រង់បានយកកំណើតនឹងនាងព្រហ្មចារី ។ ថាទ្រង់ល្អឥតខ្ចោះទាំងនៅក្នុងភាពជាព្រះ និងមនុស្សជាតិ ។ ថាទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យលះបង់ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ជាយញ្ញបូជាជំនួសដ៏ល្អឥតខ្ចោះ និងគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់អំពើបាបរបស់មនុស្ស ។ ថាតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ មនុស្សអាចទទួលបានសេរីភាពពីការផ្តន្ទាទោស កំហុស និងឥទ្ធិពលនៃអំពើបាប។ ថាទ្រង់បានរស់ពីសុគតឡើងវិញក្នុងរូបកាយដ៏រុងរឿងរបស់ទ្រង់ ដែលឥឡូវនេះទ្រង់គង់នៅស្ថានសួគ៌ ធ្វើការទូលអង្វរជំនួសអ្នកជឿ ។ ហើយថាទ្រង់នឹងយាងមកម្ដងទៀតក្នុងព្រះកាយដ៏រុងរឿងរបស់ទ្រង់ ដើម្បីបង្កើតនគររបស់ទ្រង់ ។ (ម៉ាថាយ ១:១៨–២៥; យ៉ូហាន ១:១៤; កូល៉ុស ១:១៣–១៨; ពេត្រុសទី១ ២:២៤; លូកា ២៤; ហេព្រើរ ៤:១៤; ម៉ាថាយ ២៥:៣១–៤៦)
- ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺស្មើគ្នានៅក្នុងគ្រប់លក្ខណៈនៃព្រះជាមួយព្រះជាព្រះវរបិតា និងជាមួយព្រះជាព្រះរាជបុត្រា។ ធ្វើការអស្ចារ្យនៃកំណើតថ្មីនៅក្នុងអ្នកដែលទទួលព្រះគ្រីស្ទជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយឥឡូវនេះរស់នៅក្នុងអ្នកជឿ ។ បិទត្រាពួកគេរហូតដល់ថ្ងៃប្រោសលោះ។ ផ្តល់អំណាចដល់ពួកគេសម្រាប់ការបម្រើ; និងផ្តល់អំណោយនៃព្រះគុណ (អំណោយព្រះគុណ) សម្រាប់ការកសាងរូបកាយរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ (អេភេសូរ ៤:៣០; កូរិនថូសទី១ ៦:១៩; ១២:៤, ៧, ១២–១៣; កិច្ចការ ១:៥; ទីតុស ៣:៥)
- សេចក្តីពិតគឺដាច់ខាត និងមានគោលបំណង ។ សេចក្តីពិតនៃការប្រោសលោះមានចែងនៅក្នុងបទគម្ពីរនៃគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ដែលជាការបើកសម្តែងរបស់ព្រះដល់មនុស្សដោយការសរសេរ ដែលត្រូវបានបណ្តាលដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងគ្មានកំហុសនៅក្នុងសំនេរដើម ។ ព្រះគម្ពីរគឺជាសិទ្ធិអំណាចកំពូល និងចុងក្រោយបំផុតក្នុងគ្រប់បញ្ហានៃជំនឿ និងការអនុវត្ត ។ (ម៉ាថាយ ៥:១៨; ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៥–១៧; ពេត្រុសទី២ ១:២០–២១)
- ពួកជំនុំគឺជារូបកាយរួបរួមរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅលើផែនដី ដែលមានសម្រាប់ការប្រកប ការពង្រឹង និងសម្រាប់ទំនាក់ទំនងដំណឹងល្អទៅកាន់គ្រប់ជាតិសាសន៍ តាមរយៈជីវិត និងសាក្សីនៃភាពជាគ្រីស្ទាន ។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩–២០; កិច្ចការ ១:៦–៨, ២:៤១–៤២; កូរិនថូសទី១ ១២:១៣)
- មនុស្សត្រូវបានបង្កើតឡើងឲ្យដូចរូបអង្គព្រះ ប៉ុន្តែតាមរយៈអំពើបាបរបស់អ័ដាមបានក្លាយទៅជាដាច់ចេញពីព្រះ ហើយត្រូវបានកាត់ទោសឲ្យមានទោសជារៀងរហូត ។ មធ្យោបាយដោះស្រាយតែមួយគត់សម្រាប់ស្ថានភាពរបស់មនុស្សគឺការសង្គ្រោះដោយជំនឿផ្ទាល់ខ្លួនលើបុគ្គល និងកិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ (យ៉ូហាន ៣:១៥–១៨; អេភេសូរ ១:៧; រ៉ូម ១០:៩–១០)
- បុគ្គលអរូបីដ៏វិសេសវិសាលមាននៅ រួមមានទាំងទេវតាដែលមិនធ្លាក់ចុះ ទេវតាដែលធ្លាក់ចុះ និងអារក្ស ។ សាតាំងជាមេដឹកនាំនៃពួកទេវតាដែលបានធ្លាក់ចុះ គឺជាសត្រូវរបស់ព្រះ និងមនុស្ស ហើយត្រូវបានបំផ្លាញទៅក្នុងបឹងភ្លើង ។ (ហេព្រើរ ១:៤–១៤; យូដាស ៦; ម៉ាថាយ ២៥:៤១; វិវរណៈ ២០:១០)
- នឹងមានការរស់ឡើងវិញខាងរូបកាយទាំងអ្នកដែលបានសង្រ្គោះ និងអ្នកដែលបាត់បង់ ។ អ្នកដែលត្រូវបានសង្គ្រោះនឹងមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ហើយពួកអ្នកដែលត្រូវបាត់បង់នឹងត្រូវវិនាសអស់កល្បជានិច្ច។ (កូរិនថូសទី១ ១៥; ដានីយ៉ែល ១២:១–២; យ៉ូហាន ៥:២៨–២៩; ថែស្សាឡូនីចទី២ ១:៧; ម៉ាថាយ ៥:១–១០)
